Noor kijkt uit het raam, samen met poes. Nog een paar dagen en dan is het kerst. Over de hele wereld denken mensen terug aan het jaar dat bijna achter hen ligt. Weet je nog, zeggen ze tegen elkaar? Oorlog en vrede, liefde en verlies, dansen en vallen – verdriet en blijdschap gaan hand in hand in het jaar dat op zijn einde komt. Noor trekt poes nog wat dichter tegen zich aan. Ze denkt aan al het plezier dat ze samen hebben gehad, maar ook aan mensen die ze voor altijd moet missen.
De wind neemt hun herinneringen mee, jaagt ze door de straten, langs bossen en velden en over zee. Steeds verder, tot boven de wolken.
Omdat het bijna kerst is, gebeurt er iets bijzonders. Al die herinneringen veranderen in sneeuwvlokken. Prachtige kristallen die van hoog uit de lucht naar beneden dwarrelen. Het zijn er zo veel, dat de aarde al snel bedekt is met een dikke deken van sneeuw. ▸
De meeste mensen kruipen lekker weg in de warmte van hun huis, maar Noor rent naar buiten, met poes op haar hielen het bos in. Ze gaan een sneeuwpop maken. Terwijl Noor met sneeuw in de weer is, verzamelt poes dennenappeltjes voor de ogen en mond van de pop. Het is hard werken, ze krijgen het er warm van. Maar dan is de sneeuwman klaar.
Wat staat hij daar mooi bovenaan de heuvel. Noor geeft hem een dikke knuffel en dan komt de sneeuwman tot leven (ik zei toch dat het bijzondere sneeuw is?). Hij knipoogt. Noor giechelt en gooit de eerste sneeuwbal naar de sneeuwman. Ze krijgt er meteen een terug, pats op haar schouder, en een beetje op het kopje van poes. Joelend gooit Noor weer een bal. Aan het eind van het sneeuwgevecht zijn Noor en poes bijna net zo wit als de sneeuwman. Daarna bouwen ze een iglo, sleeën Noor en poes op de rug van de sneeuwman van de heuvel af en natuurlijk maken ze sneeuwengelen. ▸
De hele middag spelen ze met z’n drieën in de sneeuw. Ze spelen zo lang, dat ze pas moe zijn als het bijna donker is. Noor schrikt, hopelijk kan ze de weg terug nog vinden. De wind steekt weer op en blaast de sneeuw in haar gezicht. De kou kruipt in haar lijf en vult haar hart met verdriet. Haar ogen beginnen te tranen, ze wankelt ze op haar benen. Poes mauwt zachtjes. De sneeuwman tilt haar op en houdt haar in zijn armen. ▸
Stap voor stap, terwijl de sneeuw om hun oren stormt, draagt hij haar. Langs de sneeuwengelen, de heuvel op waar ze vanaf zijn gesleed, terug naar huis. En dan, als het helemaal donker is geworden, hoort ze in de sneeuwstorm zachtjes een stem die ze zo goed kent: gelukkig nieuw jaar, lieve Noor.
De wind duwt hen naar huis. Daar is het licht en knus, en er is warme chocolademelk, met slagroom. •
Ik heb (nog) geen website voor mijn illustraties, maar wel een Instagram-pagina. Daar kun je een berichtje achterlaten als je wilt. Fijne feestdagen!
Liefs,
Kim