Deze recensie verscheen eerder in online cultuurmagazine 8WEEKLY.
In een luxe flatgebouw in Aosta, Noord-Italië, heeft een jonge vrouw zich verhangen. De keuken is overhoop gehaald; de slaapkamer niet, maar daar mist wel de juwelendoos. Vanwege de vreemde omstandigheden wordt er gedacht aan een misdaad.
De agent op de zaak is Rocco Schiavone, vicequestore (âwant aan âcommissarisâ doen ze niet meerâ), een voortdurend chagrijnige man die vooral uitblinkt in cynisme. Die zijn werkdag niet begint zonder een flinke joint te draaien. Die zich bij het verjaardagsfeestje van zijn vriendin laat wegbellen door het bureau omdat hij Roma â Inter wil kijken. Die een uitgebreid categorieĂ«nsysteem heeft om alles âwat het kloteleven hem kon aandoenâ in te delen, van gillende kinderen en telemarketeers tot het kopen van cadeaus â en het oplossen van een moordzaak. Al gauw blijkt echter, zoals het een goede detective betaamt, dat er veel meer achter de zaken zit dan op het eerste gezicht lijkt.
Een gouden hart
Schiavone is een paar maanden eerder verbannen naar Aosta omdat hij in Rome een notoire verkrachter in elkaar geslagen heeft. Hij mag dan cynisch zijn, maar is zeer onzelfzuchtig als het recht verdrongen lijkt te worden door de rechtspraak â zelfs als dat tot gevolg heeft dat hij naar een oord verbannen wordt waar het zelfs in maart nog sneeuwt. De blanke pit in zijn ruwe bolster wordt nog duidelijker zichtbaar bij de eerste van vele schuingedrukte passages waarin hij een denkbeeldig gesprek voert met zijn vijf jaar geleden overleden vrouw, om wie hij nog steeds rouwt. De aimabele cynicus met diepe gronden wordt zeker door die passages overtuigend neergezet.
Verder is Schiavone vooral erg amusant. De dialogen zijn sterk en druipen van de zelfspot van hem en zijn collegaâs, en de voortdurende kou en het rotweer gaan ook de lezer in de botten zitten. En hoewel Schiavone rouwt om zijn vrouw is het zeker niet beneden hem om op zân Italiaans naar al het vrouwelijk schoon te kijken.
Een rib uit mijn lijf
De rib van Adam heeft kortom eigenlijk alles wat er van een detective te hopen valt: een klootzak van een hoofdpersoon met een gouden hart, een poĂ«tische misdaad, sterke dialogen, humor. Maar De rib van Adam is naast een sterke detective ook een aanklacht tegen huiselijk geweld en femicide. Deze boodschap wordt vooral in het nawoord duidelijk: âOp 21 november 2013, het jaar waarin het ik het boek heb geschreven, waren er in ItaliĂ« 122 gevallen van femicide. Totdat dit aantal op nul staat, kunnen we ons geen beschaafd land noemen.â Dit streven maakt van De rib van Adam zelfs meer dan een sterke detective â Manziniâs tweede detective met Rocco Schiavone in de hoofdrol. Dat er nog vele mogen volgen.